Saraiki poetry is a valuable asset of the Saraiki culture. The Saraiki language is spoken commonly in South Punjab, so poetry is published mostly in this region.
Khwaja Ghulam Fareed is the most famous poet of Saraiki. ‘Deewan e Fareed‘ is a great contribution to Saraiki literature.
Other poets are Shaakir Shuja Abadi, Iqbal Sokri, Ahmad Khan Tariq, Aziz Shahid, Aashiq Buzdar, Rifat Abbas and Asholal Faqeer.
For more posts on Poetry, click here.
Saraiki Poetry
جتھاں شاکر مک کائنات ونجھے
وت سامنڑے ڈیکھیں میں ہوساں
Jithaan shakir muk kainaat wanjhay
Watt samanray dekhen main hw saan
اساں نفرت کرں دے عادی نہی
ساڈے خون اچ صرف وفا اے
ساڈی اذت زمانہ کردا اے
ساڈے رب دی خاص عطا اے
Asan nafrat karan day aadi nai
Saday khun ich saraf wafa ay
Sadi izat zamana karda ay
Saday rabb di khaas atta ay
Wal Aausoon – Shakir Shuja Abadi
ساکوں خلق دے نال خرید کدی
اخلاق ونڈیسیں، ول آوسوں
اساں ہیں محتاج محبت دے
ساڈا روح وندلیسیں، ول آوسوں
کجھ سنٹر گھنسیں، سنٹروا گھنسیں
کجھ یاد ڈویسیں، ول آوسوں
ساکوں شاکر، دل دے نال سمجھ
دل نال سڈیسیں ول آوسوں
Sakun khalq dy naal kharid kiddi
Ikhlaq wandesein, wal aausoon
Asan hain mohtajj muhabbat dy
Sada ruh wandesein, wal aausoon
Kujh santr ghansein, santr wa ghansein
Kujh yaad dwaiein, wal aausoon
Sakun shakir dil dy naal samajh
Dil naal saddesein, wal aausoon
Yaariyan Soch Ke Laiyan Karo – Momim Molai
آپ کُوں کَل اِک خواب اِچ ڈیٹِھم
اپنڑے اُچؔے ٹَھلے دی اِک چُنڈ تے کھڑ کے
شہر دے کُتے کَٹھے کر کے
ہڈیاں میں ورتیندا کَھڑاں
کُتیاں کُوں ہڈیاں پیندا کَھڑاں
ہر کُتا اِک ہڈی کھاندے
پُوچنڑ مار کے میڈے پیراں دے وِچ ڈھاندے
کَونکاں مار کے میڈے ناں دے گاونڑ گاندے
جیلے چھبؔا خالی تھیندے
کُتے میکوں بھونکنڑ لگدِن
میڈے کپڑے پھاڑ کے میتھوں بوٹیاں مَنگدِن
کل تعبیر ڈساونڑ والے بُڈھڑے بابے
میڈی کَنڈ کُوں تھپکی ڈے کے کِھل کے آکھے
بَچڑا کُتے کُتے ھوندِن
نَسلاں جاننڑ کولُوں پہلے ہڈیاں نا ورتائیاں کرو
یاریاں سوچ کے لائیاں کرو
Aap ku kal ik khwab ich dekhya
Apnay uchay thalay di ik chund tay khar kay
Shehar de kutay kathe kar kay
Haddiyan main vartinda kharan
Kuttian ku haddiyan peenda kharan
Har kutta ik haddi khaanday
Poonchar maar kay mayray pairan de wich dhanday
Kounkan maar kay mayray naan de gaanwan gaanday
Jeelay chhaba khaali theenday
Kuttay mainu bhounkan lagday
Mayray kapray phaar kay maithon botiyan mangday
Kal tabeer dasawan walay buddhay babaay
Mayri kand ku thapki day kay khil kay aakhay
Bachra, kutay kutay hondain
Naslan janan koloun pehlay haddiyan na vartaiyaan karo
Yaariyan soch kay laiayaan karo
Naa Kar
جیویں نبھدی پئی اے گُزرنڑ ڈے
کوئی میڈا سوچ وچار نہ کر۔۔۔۔۔
نہ پُچھ ایہہ حالت کئیں کیتی
ھمدردی دا اظہار نہ کر۔۔۔۔۔
ہن لوگ سیانڑے سمجھ ویسن
میڈے درداں دا پرچار نہ کر۔۔۔۔۔
متاں پہلا مُجرم توں ہوویں
چن ،شاکر، دا نروار نہ کر۔۔۔۔۔۔
Jiven nibhdi payi ae guzran da
Koi mera soch vichar na kar…
Na puch eh halat kinne kiti
Hamardi da izhar na kar…
Hun log siyanre samajh vesan
Mere dardan da prachar na kar…
Matan pehla mujrim tu hovain
Chan, “Shakir,” da nirwar na kar…
Imna wikda paye – Shakir Shuja Abadi
خدایا خود حفاظت کر تیڈا فرمان وکدا پئے
کتھائیں ہے دین دا سودا، کتھائیں ایمان وکدا پئے
کتھائیں ملاں دی ہٹی تے، کتھائیں پیراں دے شوکیس اچ
میڈا ایمان، بدلیا نی ، مگر قران وکدا پئے
اتھاں لیڈر وپاری ہن ، سیاست کارخانہ ہے
اتھاں ممبر وکائو مال ءن اتھاں ایوان وکدا پئے
میڈے ملک ءچ خدا ڈالر، میڈے ملک اچ نبی پیسہ
اتھا ایمل نہ کئی آوے ، اتھاں مہمان وکدا پئے
نی ساہ دا کئی وساہ شاکر ، ولا وی کیوں خدا جانڑے
ترقی دی حوس وچ، ہر ہک انسان وکدا پئے
Khudaya khud hifazat kar, tera farmaan vikda pai
Kithay hai deen da sauda, kithay imaan vikda pai
Kithay mullah di hatti te, kithay peeran de showcase ich
Mera imaan badlya ni, magar Quran vikda pai
Ithay leader vipari han, siyasat karkhana hai
Ithay member vikao maal hai, ithay ewaan vikda pai
Mere mulk ich khuda dollar, mere mulk ich Nabi paisa
Ithay amal na koi aaway, ithay mehman vikda pai
Ni saah da koi wisaah Shakir, wila vi kyu khuda jaanre
Taraqqi di hawas vich, har ik insaan vikda pai
